مطالعه تطبیقی وضعیت حقوقی شرط تعهد به دریافت در قراردادهای فروش و انتقال گاز

شرط تعهد به دریافت، یکی از عناصر حیاتی قراردادهای بلندمدت فروش و عرضه درحوزه انرژی و بهطور خاص در قراردادهای فروش و انتقال گاز است. فلسفه و مبنایپیشبینی و درج شرط تعهد به دریافت بهطور مشخص، متمرکز بر اهمیت و ضرورتتضمین سطح حداقلی درآمد فروشنده، بهعلاوه بازگشت سرمایه وی و همچنین پوششهزینههای هنگفت ناشی از اجرای پروژههای بالادستی است که تا مرحله آمادهسازی گازبرای انتقال به خریدار متقبل شده است. علیرغم اینکه در قراردادهای فروش و انتقال گازبهطور گسترده و متداول از روش شرط تعهد به دریافت استفاده میشود، اعتبار و قابلیتاجرای این شرط به نحو دقیق و کامل در نظامهای حقوقی مختلف مشخصنشده و موردمناقشه قرار گرفته است. یکی از مباحثقابل طرح درباره شرط تعهد به دریافتاین استکهبرخی نظامهای حقوقی از آن بهعنوان شرط مجازات یاد کرده و از این رو آن را نامعتبر وغیرقابل اجرا تلقی میکنند. در نقطه مقابل، پارهای دیگر، این شرط را به مثابه نوعی خسارتمقطوع انگاشته و آن را کاملاً معتبر و لازمالاجرا میدانند. این مقاله میکوشد پارهای ازابهامات ماهیت حقوقی و اعتبار شرط تعهد به دریافت را با نگاهی ویژه به رویکرد نظامحقوقی انگلیسو ایران در اینباره بررسی کند.